طلبه ای برای من نقل می کرد:
روزی در کنار بقیع بودیم و صحبت از امام حسن (ع) بود.
یک وهابی هم آنجا ایستاده بود و نگاه می کرد. ناگهان تسبیح ( یا خودکار) خود را روی زمین انداخت و رو به بقیع کرد و هی می گفت:
یا حسن، یا حسن تسبیح من را بده......
و بعد به ما گفت: شما چرا هی حرف از حسن (ع) می زنید می بینید که او حتی نمی تواند تسبیح مرا هم به من بدهد..... فقط باید بگویید یا الله... اگر بگویید یا حسن شرک است.... و از همین حرف ها....
جمع احتمالا در شک و تردید فرو رفته بودند و حرف او را راست می دانستند.
راه حلی به ذهنم آمد.....
تسبیحم را انداختم زمین و گفتم:
یا الله تسبیح مرا به من به......!
خاطره ای از استاد قرائتی با اندکی تغییر