طایر گلزار وحی! کجاست بال و پرت؟
که با سرت ســـــر زدی به نازنـــــیــــــن دخـــــترت
ز تندباد خزان شکفته تر می شوی
می شنوم هم چــــــنــــــــان بــــــوی گل از حنجرت
به گوشه ی دامنم اگر چه خاکی بُوَد
اذن بده تا غبار بگـیــــرم از مــــنـــــــــــظـــــــــــــرت